DM prawo - blog poświęcony podstawowym zagadnieniom prawnym prowadzony przez adw. Damiana Murdzę

Przesłanki zasiedzenia Zasiedzieć nieruchomość może wyłącznie jej posiadacz pod warunkiem, że posiada on w dobrej wierze przedmiotową nieruchomość nieprzerwanie od 20 lat jako posiadacz samoistny . Natomiast posiadacz samoistny może nabyć nieruchomość w złej wierze pod warunkiem, że był w jej posiadaniu nieprzerwanie od 30 lat. Nabyć własność nieruchomości przez zasiedzenie nie może jej właściciel. Posiadacz samoistny Przez posiadacza samoistnego nieruchomości należy rozumieć osobę, która faktycznie włada nią jak właściciel. Należy przy tym wskazać, że właściciel nieruchomości może być jednocześnie jej posiadaczem, zaś posiadacz nieruchomości nie musi być jej właścicielem. Pojęcie posiadacza samoistnego wyjaśniał również wielokrotnie Sąd Najwyższy, który m.in. w postanowieniu z dnia 5 listopada 2009 r., sygn. akt I CSK 82/09, stwierdził: " Objęcie rzeczy w  posiadanie samoistne  oznacza uznanie się z przyczyn usprawiedliwionych za właściciela , albo choćby chęć władania

Obowiązek alimentacyjny - pojęcie Przez obowiązek alimentacyjny należy rozumieć obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby środków wychowania. Zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dzieci Rodzice są zobowiązani do alimentacji dziecka, które nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (zwane dalej: krio) nie przewiduje tutaj górnej granicy wieku dziecka uprawnionego do otrzymywania alimentów od swoich rodziców. Należy zatem stwierdzić, że rodzice są zobowiązani do alimentacji również pełnoletnich dzieci. Zwolnienie z obowiązku alimentacyjnego Rodzic, aby chylić się od obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka musi wykazać, że jest ono w stanie samodzielnie się utrzymać , czyli pracuje lub może podjąć pracę, dzięki której otrzymuje niezbędne środki do samodzielnego utrzymania się, lub posiada majątek, z któr

Konsument Zgodnie z kodeksem cywilnym (dalej: kc) za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Konsumentem zatem będzie np. osoba kupująca na własny użytek samochód w salonie czy też w komisie. Konsumentem nie będzie jednak osoba kupująca samochód przeznaczony do prowadzenia jego przedsiębiorstwa. Wady fizyczne rzeczy sprzedanej Jak stanowi kc, sprzedawca odpowiedzialny jest względem konsumenta, jeżeli rzecz sprzedana ma jakieś wady fizyczne lub prawne. Przez wadę fizyczną rzeczy sprzedanej należy rozumieć jej niezgodność z umową. Ta niezgodność może polegać m.in. na: Braku właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia. Braku właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił konsumenta w tym przedstawiając próbkę lub wzór. Nie nadawaniu się rzeczy sprzedanej do cel

W przypadku śmierci osoby najbliższej w dzisiejszych czasach niezbędnym jest uregulowanie stanu prawnego składników masy spadkowej. W tym celu spadkobierca może złożyć wniosek do sądu o stwierdzenie nabycia spadku. O tym kto może zostać spadkobiercą ustawowym mogą Państwo dowiedzieć się tutaj:  http://dmprawo.blogspot.com/2016/08/dziedziczenie-ustawowe.html . Spadkodawca może również powołać swoich spadkobierców na podstawie testament. O formach testamentów przewidzianych prawem mogą Państwu przeczytać tutaj:  http://dmprawo.blogspot.com/2016/08/testament.html . We wniosku o stwierdzenie nabycia spadku. O warunkach jakim powinien odpowiadać poprawnie skonstruowany wniosek mogą Państwo przeczytać na następującej stronie:  http://dmprawo.blogspot.com/2016/08/wniosek-o-wszczecie-postepowania.html . Wniosek ten powinien, zgodnie z art. 641 kodeksu postępowania cywilnego, zawierać m.in.: Imię i nazwisko spadkodawcy, datę i miejsce jego śmierci oraz miejsce jego ostatniego miejsca zamies

Zgodnie z kodeksem cywilnym (dalej: "kc"), testament może sporządzić każda osoba fizyczna posiadająca tzw. zdolność testowania, czyli pełną zdolność do czynności prawnych. Zdolność testowania mają więc każda osoba, która ukończyła 18 lat lub - nie będąc osobą pełnoletnią - zawarła związek małżeński i nie jest ubezwłasnowolniona częściowo albo całkowicie. Testamenty dzielą się na testamenty zwykłe i szczególne. Wśród testamentów zwykłych wyróżniamy: Testament własnoręczny - spisany pismem ręcznym, a następnie podpisany przez spadkodawcę; powinien być również opatrzony datą. Testament n otarialny - sporządzony w formie aktu notarialnego przed notariuszem. Testament allograficzny - ustne oświadczenie ostatniej woli spadkodawcy  wobec wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starosty, marszałka województwa, sekretarza powiatu albo gminy lub kierownika urzędu stanu cywilnego w obecności dwóch świadków (testamentu allograficznego nie mogą sporządzić osoby głuche lub niem

Zgodnie z kodeksem cywilnym (dalej: kc), spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Objąć spadek mogą wyłącznie osoby, które żyły lub istniały (np. osoby prawne) w momencie otwarcia spadku. Spadkobiercą może zostać osoba, która została powołana do spadku na podstawie ustawy lub na podstawie testamentu. Dziedziczenie ustawowe zachodzi tylko wtedy, gdy spadkodawca nie sporządził ważnego testamentu. Zgodnie z kc, do całości spadku w pierwszej kolejności powołani są: Dzieci spadkodawcy. Małżonek spadkodawcy. W/w spadkobiercy dziedziczą w częściach równych. Należy jednak zawsze pamiętać, że małżonek nie może dziedziczyć mniejszej części niż 1/4 całego spadku. Natomiast jeśli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, to jego udział spadkowy przypada jego dzieciom w częściach równych. Powyższą zasadę stosuje się również do dalszych zstępnych. W przypadku braku zstępnych spadkodawcy powołani do spadku są: Rodzice spadkodawcy. Małżonek spadkodawcy (małżonek będą

Zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego (zwany dalej: kpc), postępowanie procesowe może  zostać wszczęte nie tylko na wniosek strony, ale również i z urzędu przez sąd. Są to jednak sytuacje wyjątkowe i musi być to oparte o przepisy ustawy. W przeciwieństwie do postępowania procesowego nie mamy do czynienia tutaj z powodem i pozwanym. Stronami postępowania nieprocesowego są: Wnioskodawca - osoba, która złożyła wniosek o wszczęcie postępowania w danej sprawie. Uczestnicy - uczestnikiem postępowania nieprocesowego jest każdy, czyich praw dotyczy dane postępowanie. Wnioskodawca wszczyna postępowanie nieprocesowe poprzez złożenie wniosku w sądzie (najlepiej w sądzie właściwym miejscowo i rzeczowo). Powyższy wniosek powinien czynić zadość przepisom o pozwie z tą zmianą, że zamiast pozwanego należy wymienić wszystkich uczestników sprawy. O warunkach formalnych pozwu może państwo przeczytać tutaj:  http://dmprawo.blogspot.com/2016/07/pozew.html Damian Murdza

Przez pozew należy rozumieć pierwsze pismo procesowe strony – powoda – wnoszone do sądu w celu wszczęcia procesu przeciwko innej osobie – pozwanemu. Zgodnie z Kodeksem postępowania cywilnego (dalej: kpc) każdy pozew musi czynić zadość ogólnym warunkom pisma procesowego. Kpc wymienia następujące warunki, które musi spełniać każde pismo procesowe: oznaczenie sądu, do którego pismo jest skierowane; imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników; o znaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby i adresy stron, ich przedstawicieli ustawowych    i pełnomocników; numer PESEL lub numer NIP powoda będącego osobą fizyczną, jeżeli jest on obowiązany do  jego posiadania lub posiada go nie mając takiego obowiązku; numer w KRS, a w przypadku jego braku – numer w innym właściwym rejestrze, ewidencji      lub NIP powoda niebędącego osobą fizyczną (np. osoby prawne, spółka jawna), który nie ma  obowiązku wpisu we właściwym rejestrze lub ewidencji, jeżeli jest on obo